Morgen weer thuis!
Hee allemaal,
Iedereen succes met de laatste tentemans en het met wachten op de examen-uitslag!
Ik heb weer schandalig weinig van me laten horen, maar van af morgen kun je uithoren over
m'n reis! Ikheb namelijkuitgecheckt van m'n laatse hostal en land morgenom 5 uur s' middags op schiphol.
Kom binnenkort gerust een keertje langs om een bij te praten en voor meerfoto's!
tot snel
Karst
adios montanita, bienvenida baños!
Hee allemaal,
Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen. Allereerst wil ik jullie een goed paasweekend wensen! Ik heb stiekem even knmi gescheckt en jullie hoeven op dit moment niet jaloers te zijn:P, Ik zit nu namelijk niet meer in montañita, maar ik ben op dit moment midden tussen de bergen in baños. Ik zit dan wel op de evenaar het is hier ¨slechts¨ 22 graden en het regent regelmatig. 4 weken in montanita was geweldig, lekker chillen op het strand, af een toe een golf rijden en zo nu en dan met z´n allen het nachtleven onveilig maken. Maar na vier weken chillen is het tijd voor wat actievers.
Het kwam mooi uit dat Gustaf uit zweden, inmiddels een goede vriend ook deze kant op ging, waarna nog drie skandinaviers: Marten, Ölvind en ulrika aanhaakten(zie foto´s). zodoende zijn we nu hier nu sinds maandag op 2000m na 12 uur durende helse busrit. Marten en Olvind zijn al hun hele leven vrienden en doorkruizen nu heel zuid-amerika. In het dagelijks leven zijn ze loodgieter en laten ze zo nu en dan een tattoe bijzetten. Op het eerste gezicht zou denken dat het enorme patsers zijn, maar ik werkelijkheid kan je veel met ze bepraten, zijn ze super geintereseert en keihard bezig met de spaans taal.
Baños is een dorpje ter grote van zuidlaren in super mooie natuur met ontelbaar veel wátervallen. Het mooiste is dat dit de ideale plek is voor mountainbiken. Dinsdag zijn met onze fietsjes naar puyo gecrost. Een zestig km-lange afdaling met ontelbaar veel watervallen en een landschap dat langzaam van berglandschap transformeerd in jungle. Aangezien 60 km omhoog onmogelijk is neem je simpelweg de bus omhoog met de fietsen op het dak! De fietstocht van gisteren met marten heeft voor mij al geresulteerd in een fikse crash. Met 40 km ging ik onderuit door een losse steen, ik heb nu twee zere polsen, twee beschaafde knieën, een snee naast m´n oog en een gewrackte fiets(die voor 5$ weer bijna de oude is). Je kan dus wel zeggen dat ik veel geluk heb gehad!
Ik doe m´n best om jullie en beeld te geven van m´n reis en dit rare land, maar de enige manier om idee te krijgen is zelf eens een kijkje te nemen in een totaal ander omgeving en cultuur. Je maak echt de gekste dingen mee! Ecaudor is echt een idioot land, je hebt hier indianen, zwarten, blanken en een grote variatie aan mestiezen(mixen tussen die rassen). de mensen leven allemaal goed samen, want ze hebben allemaal 1 ding gemeen en dat is de katholieke kerk. De jaren ´80 doet het hier nog steeds goed en de meeste wrakken hebben een perfecte geluidsinstalatie met speakers op het dak. zodoende kunnen ze hun klassiekers van madonna en lokale smartlapen aan iedereen laten horen. ook hebben ze dan meer ruimte voor gringo vervoer, want elk wrak met slechts 1 inzittene is een taxi(normale auto´s hebben meestal 5-10 inzittene). Ook zijn de mensen hier gek van voetbal en het wordt dan ook erg gewaardeerd als jein een lokale bar een wedstrijd aanmoedigt Met name in de kleine dorpjes zijn de mensen extreem aardig en je krijgt dan ook altijd vers fruit aangeboden.
Het is alleen rampzalig om te zien hoe erg er tegen het westen wordt opgeken. Ze kennen hier meer nederlandse voedballers dan ik, maar met name de rijkdom is één van de de belangrijkste reden waardoor mensen denken dat alles in europa beter is. Met als gevolg dat de orginele culturen en de katholieke kerk in rap tempo terrein verliezen.
Genoeg geschreven, iedereen succes met school, tentamens, werk en andere dagelijkse bezigheden!
Adios!
Karst
Eindelijk in Montañita!
Hee allemaal!
Eindelijk weer een berichtje van uit Ecuador!
Ik ben aangekomen op m´n plaats van bestemming, dat wil zeggen ik ben in montanita, waar ik drie weken verblijf. Ik ben dus weg van het hostal waar ik m´n bed als blokkade voor de deur plaatste
Ik heb gellukig in Quito nog een goed hostal gevonden met veel mede back-packers, alhoewel ik ben ben eigelijk geen backpacker, want ik ben de enige met een koffer op wielen!
Ik was van plan één nacht te blijven in de stad van de eeuwige lente om vervolgens mijn reis naar montanita te vervolgen. In het hostal ¨the secret garden¨ kwam ik alleen veel te veel leuke mensen tegen dus ik ben uiteindelijk drie nachten gebleven. Op m´n kamer was een amerikaan die een maand in de jungle ging wonen op zoek naar geneeskrachtige planten en oudere vrouw die zich bezig hield het biologishe boederijen. De eerste avond besloten we(Alex, een zweed, twee ierse meisjes, Eric en nog een paar andere amerikanen) het nachtleven te verkennen. Mariscal, een wijk waar je niet alleen moet rondlopen, maar met alleen wat muntgeld en in een groep is het goed te doen. De lonely planet zegt het volgde: ¨ Mariscal is famous because of Gringo Hunting of both sekses, which can be quit bothersome depeding your state of mind¨ oftewel jacht op blanken zowel mannen als vrouwen
Zaterdag zou ik eigelijk vertrekken, maar ik werd door Alex en Simome(Een nederlandse) overgehaald om mee te gaan naar Otvalo. Een markt waar al de indianen hun handelswaar op Lama´s vervoeren en proberen te verkopen. Na een busrit van 2,5 uur bleeken de lama´s al op aftocht. Zodoende zijn we een uurtje gebleven op het gedeelte met de opdringerige zonnebril verkopers, die ons weer vergezelden in de 2,5 uur durende bus rit terug naar quito.
Zondag besloot ik dan eidelijk naar montanita te gaan omdat m´n lessen maandag al begonnen. Het is een busrit van ongeveer 13 uur(13$), maar aangekomen op het busstation bleken er geen bussen te rijden
Ik had een beetje een hard hoofd in de vliegtuigen hier vanwege de grote armoede.
Die zorg was onterecht, want het was net afgeleverde 737. In het vliegtuig raakte ik aan de praat met een voetbalspeler van Quito Liga, schijnbaar de kampioen van zuid-amerika. Tot de landing ging alles goed, maar vlak bij de grond boven een rivier trok het vliegtuig in een rotgang omhoog, flits hudson, turkish airlines:P.
De piloot legde uit dat de regen de landingsbaan had beschadigt en dat we naar een andere luchthaven moesten om te tanken. Heel vreemd want ik ben nu een week in ecuador en ik heb geen drup regen gezien? Nog vreemder was dat er een gejuig en feest begon achterin het vliegtuig en er werft geroepen ¨Comida, comida¨ eten eten!?! Het zij zo, nadat we getankt hadden en toen de luchthaven heropent werd kwamen we drie uur later alsnog aan op Quayaquil. Toen nog 3 uur in de bus door sloppenwijken en jungle om eindelijk hier aantekomen. De snelweg is niet echt snel en soms zitten er hele wijken in 1 auto of vijf mensen op een moter zonder helm
Ik heb hier in Montanita elke dag surf- en spaanse les. Ik woon superasociaal, nl. In een privé hut met eigen keuken, badkamer en kingsize bed. Elke dag komen de schoonmakers ook nog eens langs. Montanita is een beetje hippie-achtig, chill- surfdorp met een paar honderd inwoners. Meer surfers dan locals en de tempratuur varieert tussen de 23 graden s´nachts en 31 overdag
De mensen zijn wel wat ouder als mij en komen voornamelijk uit scandinavie, maar volgende week komt er een groep van 15 deense meisjes van rond de 19 dus dat beloofd wat
Snel meer over mijn avondturen hier, ik moet naar de les!
Saludos Karst
Officeel Gringo, Op naar Montanita!
Na Maanden lange voorbereidingen is het ineens zover, ik ga naar ecuador!
Beter gezecht ik zit er al, maar ik zal wat vertellen over de reis. (Bereidt je voor een lang verhaal, want heb behoorlijk wat meegemaakt, en owja let niet op spel fouten anders ga je maar foto´s kijken
Ineens zit je in het vliegtuig, dan kan je dus niet meer terug. Tijdens de voorbereidingen lijkt het nu verweg, maar in het vliegtuig drinkt het echt tot je door dat je drie maanden weg bent, naar een land waar je eigelijk weinig vanaf weet.
Ik heb het mezelf niet makkelijk gemaakt, want elke bespaarde euro is weer mooi meegenomen.Dus ik vloog dus eerst vanaf bremen naar londen en vervolgens heb ik de hele stad door gereist naar Heatrow-airport tijdens de maandag ochtend spits. Twee uur in bom volle metro´s staan met al m´n bagage, dat leverde natuurlijk de nodige ergernis op onder de britten die aftoe even boven hun krantje uitkijken. Op Heatrow even geproeft aan de verleidingen van een credit card
Vervolgens s´middags in het vliegtuig gestapt naar Miami, komt er een steward op mij af:¨is this yours¨ ik eerst sprakeloos, maar het was mijn mapje met al m´n tickets en reispapieren. Bijna einde avontuur, maar de stewardess bij de incheck balie heeft superhard haar best gedaan om het mapje nog in het toetsel te krijgen. ( ik geloof dat Sommige mensen al voorspeld hadden dat ik die zou kwijt raken:p)
Eenmaal bekomen van de schrik zocht ik m´n plaatse op Ik had me lang verheugt op die vlucht, want eindelijk eens vliegen met een Boeing 747. Maar in werkelijkheid is het een ramp!Ik had dan wel een raamplekje, maar vervolgens moet eerst de rij er uit om even naar de wc te kunnen
De landing op Miami met een prachtige sunset en een heerlijk avondtempratuurtje maakte veel goed. Maar goed ik wilde wel zo snel mogelijk naar m´n hostal in miami beach. Bij aankomst viel me al op dat alles tweetalig is en dat alle flut baantjes zijn vergeven aan zuid-amerikanen, maar in de bus naar Miami beach was ik de enige Gringo(tourist, backpacker, blanke). In het hostel werd ik hartelijk werd verwelkomt met, ¨Dude, your not 21, that´s bad here have a beer!¨
Ik kon eigelijk niet wachten tot de volgende morgen om eindelijk eens het miami te zien van Miami vice:P. Ik kon zowieso wel wat nachtrust gebruiken doordat ik zondagnacht heb overgeslagen en nogeens een tijdverschil had van 5 uur. Oftewel jetleg!
De volgende morgen lekker ontbijten, kom ik melvin tegen, een nederlander die in de vs studeert en op Spring-break was in miami. Mijn voorstel om miami per fiets te verkennen sloeg dan ook gelijk aan, want ja als nederlander hoor je jezelf op de fiets te verplaatsen;).
Zo gezegt zo gedaan, dus na een uurtje op het strand en zwemmen in de blauwe oceaan
S´avonds weer lekker chillen op de binnenplaats van het hostal. Een hostal is echt leuk je komt heel makkelijk in contact met mensen uit de hele wereld met de meest idiote reisplannen en verhalen
Oké genoeg over miami, ik zit nu op 3300 meter, oftewel quito de hoofdstad van ecuodor.
Na een vlucht van 11 uur incl. (alweer het vierde vliegtuig) Overstap in houston, sta je er ineens! En dat is wel even schrikken, wat een armoe hier. Ik werd op de luchthaven door allerij aardige oude vrouwtje gewaarschuwt om m¨n camera weg te stoppen, goed op te passen en om een taxi te pakken.
Dat deed ik dus en ik kon de chaufeur duidelijk maken dat ik naar een goed hostal wil.
Hij was heel aardig en waarschuwde me voor de gevaren, en wees me op alle ¨chicas peligrosas¨ oftewel de hoeren die op elke staart hoek staan. En voor nep taxis die je beroven. maar bij het hostal vertouwde ik hem niet meer, hij maakte met gebaren iets duidelijk aan de baas.
Maar ik moest wel naar dit hostal, want ik was doodop en iets anders zag ik niet., dus even de kamers ckecken, wel Oké. Ondanks dat het verscrikkelijk kitscherig was en ik een van de wienige gasten was. Eenmaal in m´n kamer bleek m´n kluis niet te werken, maar ik kon niet terug, want ik had al betaald enzo. Dus ik al m´n dure spullen; credit card, telefoon en geld in m´n waszak en m´n bed tegen de deur aangeschoven en gelijk gaan slapen.
Nu zit ik in een internet cafe tussen indianen met m´n credit card in m´n sokken op zoek naar een beter hostal.
Oké genoeg geschreven, ik ga hier een btje rondkijken!
Groeten Karst